دلم برایش تنگ است ...

 

 دلم برای کسی تنگ است که ‍‍؛

 

آفتاب ِ صداقت را به میهمانی ِ گلهای باغ می آورد وگیسوان بلندش را به

 

بادها میداد ودستهای سپیدش رابه آب  می بخشید ...

 

 دلم برای کسی تنگ است که ؛

 

 

همچو کودک ِ معصومی دلش برای دلم می سوخت و مهربانی را نثارمن

 

میکــــرد ...

 

 دلم برای کسی تنگ است که ؛

 

تا شمال ترین ِشمال ودر جنوب ترین جنوب ، همیشه .. در همه جا ... با

 

من بود .....

 

کسی که   بود با من و  بی من ماند ...

 

کسی که ....   آه  ...

کسی که مرا تنها گذاشت رفت...

ولی من هنوز فریاد میزنم بی تو هرگز...

با من رویاهایی را بیافرین تا به دنبال آنها برویم

من / عشق

پاک                  یعنی

سرزمین                      لحظه

یعنی                                 بیداد

عشق                                    من

باختن                                                          عشق

جان                                                                        یعنی

زندگی                                                                             لیلی و

قمار                                                                                مجنون

در                              عشق یعنی ...            شدن

ساختن                                                                                  عشق

دل                                                                                      یعنی

کلبه                                                                           وامق و

یعنی                                                                      عذرا

عشق                                                              شدن

من                                     عشق

فردای                                یعنی

کودک                          مسجد

یعنی               الاقصی

عشق /  من

عشق                                           آمیختن                                            افروختن

یعنی                                  به هم          عشق                                  سوختن

چشمهای                        یکجا                    یعنی                          کردن

پر ز                   و غم                            دردهای                گریه

خون/ درد                                                    بیشمار

عشق                                     من

یعنی                             الاسرار

کلبه                    مخزن

اسرار     یعنی

وقتی که رفت...

وقتی که رفت‌ ، همهء رنگها کنار دریچهء قلبم مردند و فقط رنگ رفتنش ماند.......
وقتی که دیگر نبود ، همهء اطلسی های باغچه پژمردند......
وقتی که رفت.....آسمان دیگر آبی نبود......و خدا چتر خاکستری اش را بر سر چنار پیر گرفت و چشمانش را بست .......
وقتی که رفت خوبی همه سپید ، سیاه شد و شروع به گریستن کرد......
از وقتی که رفت .......هیچ باران نبارید.....همهء چلچله ها افسردند و داوودی ها با همهء زردیشان مرگ را فریاد زدند......
از وقتی که دیگر نیست....گل مریم گلدان کنار پنجره مرا به یاد هیچ عزیزی نمی اندازد .......
از وقتی که رفت....خانه چه غریب مانده ست....چراغهای خانه همگی خاموشند و پنجره ها رو به خاکستان بازند.......
از وقتی که دیگر نیست .....هیچ جاده ای دگر به خورشید نمی رسد......چراغهای رابطه نیز خاموشند......
دیگر هیچ کس برای گنجشکهای خاکستری و تنهای پشت پنجره دانه نمی ریزد.......
از وقتی که دیگر نیست....دلم از نارنجی غروب هیچ نمی گیرد.....از آن روز نارنجی غروب به اندازهء تمامی پگاه ها سپید است ......
از وقتی که رفت دلم دگر عاشق هیچ دلی نشد..........

در این غربت و تنهایی تلخ در پس کوچه خاموش فراموشی ها

از غم دوری تو و ز دلواپسی رفتن تو می لرزم

دشت خاکی دل از سبز تهی است

دلم از شادی لرزان است

همه جا از سفرت ویران است

دل من صد افسوس صبح کافوری را هیچ باور نکند

ای طلوع طپش فاصله ها من ز دلتنگی حجم هجرت...

من از آشفتگی وحدت جمع و ز تنگی قفس می ترسم .

سفرت وسعت زجر آور نزع ...

مرو ای ساقی عشق  ...

مرو ای منشا الهام غزل ...

هجرتت رشته جان می گسلد

من نمی دانم آه

به تن مرمر عشق

زخم این فاجعه فاصله را می بینی؟

گیسویت هجر طویل

دیدگانت شب شعر

دو لبت دفتر شعر حافظ

آه ای قهر آلود ...

دلم از تلخی ایام شکست

کمرم از غم تفریق دو تاست .

آه تو نمی دانی

معنی لحظه جان کندن چیست؟؟

بعد تو فاصله ها بین من و شادی است

ای بهار سفری این ترنجستان هم بی تو رنجستان است

تو نمی دانی

من عزادارترین مرثیه خوانی هستم که به خوش باوریم می گریم

بودنم در گرو ماندن توست دل من از سفرت می میرد
تو مرو ..... تو مرو.....

صدف بسته دل را مشکن

دست لرزان مرا در این وادی تو بگیر !!!

         

سلام به همه ی دوستان این شعر و عکس ها را تقدیم میکنم به دوست خوبم بهنام که در این روزها دلتنگ است.همچنین من.موفق پیروز باشین

پروانه ای دور شمع

so Lonly

دیروز کسی به من گفت     Well someone told me yesterday

که وقتی عشقت را ترک می کنی    That  when you throw your love away

می خواهی تظاهر کنی که برایت مهم نیست   you act As if you don t care

گویی که می خواهی به جایی بروی      You look as if you are going  somewhere

اما نمی توانم خودم را متقاعد کنم      But i just can t convince myself

نمی توانم با کسی دیگر زندگی کنم                      I couldn t live with no one else

تنها کاری که می توانم انجام دهم   And i can only play that part

این است که بشینم و از دل مجروهم پرستاری کنم And sit and nurse my  broken heart

خیلی تنها ، خیلی تنها ، خیلی تنها     so lonely ، so lonely ، So lonely

دیگر کسی بر در خانه ام نمی کوبد          Now no one s knocked upon my door

هزار سال است، شاید هم بیشتر    For a thousand years or more

آماده ام، اما جایی برای رفتن ندارم    All made up and nowhere to go

به نمایش تک نفره ام خوش آمدی    Welcome to this one man show

جایی بنشین ، همیشه خالی است     Just take to seat they re always free

نه شگفتی ای، نه رمز و رازی     No surprise no mystery

در این تماشاخانه ای که روح من است        In this theatre that i call my soul

همیشه خودم بازیگر اصلی ام     I always play the starring role

تنهایم ،خیلی تنها     Lonely i m so lonely

دلم گرفته       I feel so alone

حقیر شده ام         I feel low

احساس می کنم      I feel so

خیلی حقیر شده ام      Feel so low

خیلی تنهایم       I feel so lonely

خیلی تنها ، تنهای تنها       I feel so lonely lonely lone

آره خیلی، دلم گرفته         I feel so alone yeah

خیلی تنهایم       So lonely

*****

سالهاست

گٍردِ رؤیاهای سرخ باغچه‌ی خویش پر می زنم وُ

هنوز غربت تلخ همیشه را،

مزه می کنم

من خسته ام

و هیچ حاجتی به تأیید هیچ پروانه ای نیست

کافی ست دگمه‌ی پیراهنِ پریروزم را باز کنی

تا پاره پاره هایِ عریانِ عمرِ هزار پروانه را،

به سوگ بنشینی.

من خیسِ خستگی ام

بیا شانه هایت را

بالش خیلِ خستگی هایم کن

شاید شبی

زخمهایم را زمین بگذارم

 

شب‌هایی را که خواب نمی‌بینم دوست دارم،

روزهایی که تورا.

خواب که نمی‌بینم انگار مرده‌ام

و تورا.

تورا در شبی خواهم دید

که خواب نمی‌بینم.